Graag draag ik met mijn werk en kennis bij om de wereld een beetje mooier én duurzamer te maken. Nederland kent echt prachtige houtsoorten die uitermate geschikt zijn voor houtbewerking. Helaas verdwijnen er per jaar duizenden bomen in de versnipperaar terwijl we deze ook kunnen hergebruiken. Prachtige producten die een mensenleven lang meegaan, dat is het uitgangspunt bij alles wat ik maak.

Sinds 2017 ben ik verslingerd geraakt aan het houtdraaien. Met de beitel op de leunspaan en met de vouw van de beitel tegen het hout. Snijdend de houtkrullen laten rondvliegen en zo het hout vormen. Graag laat ik jullie zien wat de boom al die tijd al verborgen heeft gehouden.

In 2017 liep het leven anders dan gedacht. Op verschillende vlakken raakte ik kwijt, zocht ik en vond ik gelukkig de weg weer terug. In 2018 krabbelde ik weer op. Eén van de dingen die ik vond was het houtdraaien. Vanaf dat moment raakte ik verslingerd aan alle facetten van het ambacht.

Hout zoeken, vinden of kappen, verzagen, opspannen, afdraaien en het afwerken. Dan het mooie moment, het is af en ik heb het vast. Ik mag er zolang naar kijken als ik wil.

Dat je leert door te doen is bij ambachten het uitgangspunt. Dat houtdraaiers leren van elkaar dus ook. Ik leer een hoop door te kijken en samen te doen. Dankbaar dat samen creëren ook verbindt. De contacten die ik leg, koester ik.

Wanneer ik mijn werkplaats binnenloop begint het altijd te kriebelen. Soms is er een mooie duidelijk omlijnde opdracht, meestal is het vrij spel en maak ik wat ik wil. Het idee dat mijn handen iets gaan maken dat gezien mag worden, dat geeft energie. Zoveel moois zit er verscholen in het hout. Aan het begin is er de ruwe stam. Met het verzagen is er vaak al wat moois te zien. Daarna is het letterlijk de kunst om dat moois er ook uit te halen. De kleuren, tekening van de nerven, de glans/ spiegel in het hout. Ook de dikke noest of het stukje schors dat sierlijk op de rand van de schaal mag pronken. Het creatieve proces begint al bij het selecteren van de boom en gaat door tot het signeren van het werkstuk. Als alle stappen doorlopen zijn maak ik de altijd lastige keuze. Houd ik het hier of laat ik het los?